ادبیات توییتری
نوشتن کار سختی نیست. این روزها خیلی از مردم می‌نویسن، تو وبلاگشون، تو فیس‌بوک، تو توییتر؛ دنیا پر شده از دست‌نوشته‌ها.
اما یه سوال برای خود من پیش میاد، این همه دست‌نوشته مخاطب داره، اصلا چجوری میشه مخاطب جذب کرد!؟
دوره کتاب که متاسفانه سرآمده و همه افتادن به جون جامعه مجازی؛ تو این جامعه مجازی هم بیشتر نوشته های کوتاه، به قولی توییتری لایک داره و مردم وقتی برای خواندن مطالب طولانی ندارن، حتی اخبار روز دنیا هرچقدر هم مهم باشه با سرتیتر دنبال میکنن.
شاید اگه این‌جور پیش بره سبک داستان نوسی هم به سمت داستان های چند جمله ای بره، "صد ثانیه تنهایی" یا "توییتی از جنگ و صلح "
البته نمیشه ایراد گرفت، شاید اینجوری بهتره و این فرایندی از تکامل ادبیات جهانی باشه، مثلا سبک شعری "هایکو" که زادگاهش ادبیات ژاپنه، تو این روزگار همه گیر شده و طرفدار زیادی تو دنیا پیدا کرده.
خلاصه این حرف اینه که بهتره منم زیادی کشش ندم، شاید یکی پیدا بشه و وقت کنه مطالب این وبلاگو بخونه.
چگونه می توان صادق بود